چه خوب میشد یکی از این روزا
خدا میومد و میبوسیدمون و میگفت:
همه سختی های این چند سال شوخی بود
میخواستم ببینم جنبه دارین یا نه....

قرار ما ترانه بود

به عشق جاودانه بود

به قلب پاک و ساده‌ای

به اشک عاشقانه بود

قرار بر سکون بود

به گرمی درون بود

به عاشقانه پر زدن

به شهر بی نشون بود

قرار بر سکوت بود ؟

به اشک بی بهانه بود ؟

به شب هجوم گریه‌ها

به سردی نگاه بود ؟

قرار بر خطا نبود

به کشتن صدا نبود

به ترک خانه و دیار

برای دلربا نبود

شد حجم خاطراتم

رویای با تو بودن

ای نور دیدگانم

تا کی غم جدائی ؟؟؟

از این متن خوشم اومد یه جورائی حرف دل خیلی هاست . مگه نه ؟

آنگاه که غرور کسی را له می کنی،

آنگاه که کاخ آرزو های کسی را ویران می کنی،

آنگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی،

آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری ،

آنگاه که حتی گوشت را می بندی تا صدای خرد شدن غرورش را نشنوی،

آنگاه که خدا را می بینی و بنده خدا را نادیده می گیری ،

می خواهم بدانم،

دستانت را بسوی کدام آسمان دراز می کنی تا برای خوشبختی خودت دعا کنی؟

گاه می پرسم ز تنهائی خود

از کجا یابم چراغ راه خود

از کجا باید تو را پیدا کنم

آن نگاهت را کنم دنیای خود

گاه می پرسم ز قلب خسته ام

من کجا بر روی تو دل بسته ام

آخر دلواپسی هایم کجاست

جسم تو کی می شود هم خانه ام

گاه می پرسم ز چشم پر ز اشک

این دل پر درد من پر شد ز رشک

تا کجا باید کشیدن ناز تو

خون چکیدن از 2 چشمم جای اشک

گاه می پرسم ز آن پروردگار

آن جهان گردان پیر ماندگار

می شود پایان دهی غمهای ما ؟

شاد سازی قلب عاشقهای زار ؟

گاه می پرسم ز هر نا آشنا

رنگ عشقی هست در دلهای ما ؟

می رسد ناگه صدا از آسمان

عشق حاکم می شود روزی در این دنیای ما

  اگر توی یک شرایط خطرناک باشید و فقط بتونید یکی از عزیزانتون رو همراه با خود نجات دهید چه کسی رو انتخاب میکنید ؟

این سوال یکم خصوصیه اما شاید باعث بشه کمی فکر کنیم توی زندگیمون کی برامون از همه مهمتره ؟ کی بیشترین نقش رو توی زندگیمون داشته و ...........

من سکوتت را تماشا می کنم

در کنار جسم پر احساس تو

روح گل را من نوازش می کنم

در پناه آتش چشمان تو

کلبه ام را من به آتش میکشم

در فراق لطف بی پایان تو

کودکی را من به خواهش میکشم

در صدای عاشق و شیدای تو

عشق را با خود به ساحل میبرم

ساحلی پر شور در چشمان تو

موج غم را از نگاهم میبرم

در میان لحظه ها و یاد تو

نگاهم گنگ بر روی شیشه میلغزید در جستجوی کسی بودم که نگاهم را درگیر کند گویا آشنائی می خواستم آشنائی که مرا از خاطراتم دور کند اتوبوس در حال حرکت بود و من همچنان درگیر رهگذران احساس تنهائی خستگی در وجودم موج میزد ناامید از روزگار تنها و......... مردم را نگاه میکردم گویا همه در فکر بودند همه ذهنی مشغول با نگاهی بی توجه داشتند

با این افکار درگیر بودم که ماشین پشت چراغ قرمز ایستاد ترمز و بعد ایست من رو از خودم جدا کرد به پسرکی که داشت شکلات می فروخت نگاه کردم پسر بانمک حدود 10 ساله چه چهره معصومی داشت با شرم به هر ماشین نزدیک میشد تا شاید کسی شکلاتی بخرد

گاهی کسی سوالی از او میپرسید و گاهی انگار که او را نمی دیدند در کنار خیابان دختر جوانی ایستاده بود داشت با گوشی همراهش صحبت میکرد پسرک به او نزدیک شد هنوز کلامی به زبان نیاورده بود که دختر جوان او را با خشم از خود دور کرد و بعد دستهایش را با دستمالی تمیز کرد گوئی به یک جسم کثیف دست زده

پسرک سرخ شده بود و با لبخندی که پر از حس خجالت بود از کنارش گذشت

با چکیدن قطره اشکی بر روی دستم به خودم آمدم و گفتم

خدایا به دادها و نداده هایت شکر

گاهی چه ظالمانه دیگران را می شکنیم

گوش من باد بهار می شنود

          در پیش بوی بهار می شنود

                 چشم من رنگ بهار می طلبد

                         در بهار رنگ خدا می طلبد

دل من طرح گلی می جوید

                       در پی عطر گلی می پوید

لب من شهد گلی می نوشد

          با خود از مستی گل می گوید

                   روح من عطر گلی می خواهد

                         آن زمان روح تو را می خواهد

یه زمانی دلم می خواست

می تونستم پازل زندگی رو خودم میچیدم .

می تونستم دنیا رو مثل خونه عروسکی خودم شکل بدم آدما رو با عشق کنار هم قرار بدم خونه ها رو با چراغهای رنگی زینت بدم لباسهای تمیزو زیبا تن همه کنم به همه غذا بدم .....

همه جا رو پر از شادی و مهر کنم .

صدای آدما رو بشنوم به آرزوهاشون برسونمشون و به جای گریه فقط صدای خنده بشنوم .

دلم می خواست

می تونستم به جای اینهمه غم فقط شادی توی دنیا بکارم .

به جای اینهمه جنگ و خشونت فقط بذر آرامش و صمیمیت بپاشم .

شاید اگر می تونستم به جای همه آدمها آرزو کنم آرزو می کردم زندگی برای همه زیبا بشه .

اگر خدا بودم

میخواستم

صدای تو بودم صدای قلب تو صدای خواهش تو .

آهنگ دلت رو با زیباترین نت می نواختم سازت کوک میشد و بار غمت رو به دوش می کشیدم .

و البته می خواستم

باورت کنم .

هر جمله که میگی رو مانند شعر دوران کودکی از بر کنم .

دستای سردت رو در دستام بگیرم و گرمای دنیا رو نثارت کنم .

می خواستم از چشمات جون بگیرم .

می خواستم همه چیز برات رنگ و بوی محبت بگیره .

می خواستم ......

روزی هزاران بار این آرزوها رو نوشتم .

بر روی شنهای کنار ساحل

بر روی کاغذ کهنه و رنگ پریده

بر روی قلبم

نوشتم و خط زدم گویی آرزوهای بزرگتری هم هست .

این کار هر روزم بود تا تو رفتی .

قدم قدم فاصله رو زیاد کردی .

از من گرفتی دلخوشی کودکانه اما صادقانه رو و به جای اون بهم تاریکی شبهای تب دار رو دادی .

حالا میدونم اگر خدا بودم

شاید دنیا سیاه تر میشد ، شاید در برابر دردها سکوت میکردم و شاید .................... .